Simon den Breejen (61) zat slechts 1 maand werkloos thuis toen hij zich in september 2016 aanmeldde als vrijwilliger bij Mamamini. Sindsdien werkt hij twintig uur per week in het magazijn van Mamamini Helpman waar hij gedoneerde goederen aanneemt. Ook is Simon regelmatig in de werkplaats te vinden om kasten in elkaar te zetten en andere reparaties uit te voeren. Een harde werker dus!
'Vrijwilligerswerk bij Mamamini is erg afwisselend.'
Interactie met klanten en collega's
“In het magazijn ben ik vaak het eerste aanspreekpunt voor donateurs en collega’s van de transportafdeling. Ik neem de spullen aan en maak alvast een grove voorsortering. Sommige meubels moet ik monteren of repareren voordat ze geprijsd de winkel in gaan. Lekker met de handen uit de mouwen! Dit en de interactie met donateurs, klanten en collega’s maken het werk leuk."
Heb je ook zin om bij Mamamini te komen werken, kijk dan direct bij onze vacatures en maak een afspraak met onze Vrijwilligersdesk!
Voldoening
"Vrijwilligerswerk bij Mamamini is erg afwisselend. Daarnaast geeft het een bepaalde voldoening om belangeloos iets te doen voor een ander. Dankzij de donaties van particulieren worden er geen spullen onnodig verspild. Daar draag ik een steentje aan bij samen met mijn collega’s. Dat voelt goed.”
Te jong om thuis te zitten
Simon werkte in de ICT bij een telecombedrijf en is door een recente reorganisatie zonder werk komen te zitten. Zijn leeftijd maakt het moeilijk om een nieuwe baan te vinden, maar hij vindt zichzelf nog te jong om thuis te blijven zitten. “Ik werk al vanaf mijn achttiende jaar, ik heb nooit stilgezeten en was dat nu ook niet van plan.
'Ik heb nooit stilgezeten en was dat nu ook niet van
plan. '
In mijn zoektocht naar vrijwilligerswerk kwam ik Mamamini tegen en ik mocht meteen op gesprek komen. Sindsdien maak ik met veel plezier vijf dagen per week het ritje naar de Helperoostsingel. Ik wil zo lang mogelijk aan het werk blijven, dat is wel zo gezond. En gezellig!'
Copyright © Mamamini 2016. Alle rechten voorbehouden. Tekst: Heidi van Duuren Foto's: Jeroen van Kooten. Met dank aan Simon den Breejen!